Co financiamento de:
/ Portada / Delegados

O incumprimento reiterado dunha prohibición pode xerar responsabilidade empresarial pola non observación no deber de vixilancia

22-04-2015 - SENTENZA

A Sala Social do Tribunal de Xustiza de Madrid confirma unha sentenza que impuña recargo de prestacións polo accidente dun traballador que sufriu un accidente cando se desprazaba sobre unha carretilla elevadora, sendo esta unha práctica prohibida na empresa, pero que se realizaba de xeito habitual e non era sancionada pola mesma.

En abril de 2007 o traballador accidentado foi requerido por un compañeiro, condutor dunha carretilla elevadora,  para axudar a cargar unha bobina de plástico; a fin de trasladarse ao lugar onde tiñan que recoller a bobina, o traballador tentou subir á forquita esquerda da máquina elevadora, perdeu o equilibrio e caeu diante da máquina, que o aprisionou.

A carretilla elevadora fora obxeto de revisión en marzo de 2007, dentro do programa trimestral de revisións ás que se sometía este tipo de maquinaria dentro da empresa, constatándse que os mecanismos funcionaban perfectamente; a empresa contaba con plan de prevención; na avaliación de riscos aparece consignada a prohibición de subirse ás forquitas da máquina , información que foi transmitida aos traballadores, prohibición que se atopaba nun cartel na propia máquina.

A pesares disto, era práctica habitual que os traballadores se desprazasen nas forquitas da máquina sendo incluso elevados nas mesmas para recoller material e proceder á carga de camións, non existindo constancia de que dende a empresa se tomase ningunha medida de advertencia aos traballadores por este tipo de actuacións.

A sentenza considera que a tolerancia por parte do empresario hacia esta conduta incide directamente na ineficacia da prohibición, xa que de terse sancionado e ter tomado conciencia os traballadores, se tería contribuído á evitación do accidente. Ademais indícase que “a imprudencia profesional non temeraria do traballador, o que sucede neste caso, non elimina as obrigas de prevención nin, polo tanto,  o recargo de prestacións”;  así mesmo “o empresario non pode desprazar o cumprimento do seu deber de seguridade ao traballador, aínda que este tamén asume obrigas no ámbito da protección da saúde e a seguridade laboral, segundo o artigo 29 da LPRL, de xeito que aínda que este último incumpra as súas obrigas non por eso o empresario queda exonerado do deber de seguridade que lle impoñen as leis, debendo incluso asumir e correxir o incumprimento do traballador agás, evidentemente, a imprudencia temeraria do traballador que se perfila como o límite do seu deber de previsión. Así a débeda  de seguridade non queda satisfeita coa formación do traballador, coa comunicación das instrucións axeitadas aos mesmos, coa facilitación de ferramentas e equipos de traballo axeitados, nin en xeral co cumprimento das obrigas formais establecidas na lexislación de avaliación e prevención de riscos, senón que a súa responsablidade chega á vixilancia e comprobación de que a formación é efectiva, que as instrucións particulares cúmprense, que as ferramentas e os equipos empréganse correctamente e que as prevencións contidas na documentación legalmente esixida sobre prevención de riscos laborais se observan efectivamente. En suma, ao empresario esíxeselle a máxima  dilixencia posible na prevención de riscos, o que no caso enxuiciado non sucede, ao terse desentendido do seu deber de vixilancia”.

O deber de vixilancia e supervisión parte do empresario e se distribúe por delegación a tódolos niveis xerárquicos da empresa, polo que resulta inherente a ter persoas a cargo.

Acceso á Sentenza

Empregamos cookies de terceiros para xenerar estatísticas da audiencia (GOOGLE ANALITICS), para o traductor de idiomas (GOOGLE), acollido a “Privacy Shield”.
Se continuas navegando estarás aceitando o seu emprego. Aceptar | Mais información
Confederación Intersindical Galega - Miguel Ferro Caaveiro 10, Santiago de Compostela Versión anterior da páxina Foros Biblioteca Privacidade RSS